Her Gece Doğarken Küllerinden
Kaybedicek hayatım bile yokken yazıyorum bu satırları
Sen uykunda en güzel rüyaları görürken veyahut da ellerin değerken başka tenlere...
Söyleyebileceğim pek bir şey yok aslında, bu saatlerde uyurken herkes ben canıma susadım, canım.
En çok neyi beklersen o gelmezmiş derler, seni beklemem için ilk önce benden gitmen gerek. Yarım yamalak ayrılıkla ne olur ki, çekip gitmen lazım öyle pılını pırtını toplayarak değil, ardında bıraktığın külleri de süpürüpte gitmenden bahsediyorum.
Sen her gece doğarken küllerinden ben her seferinde doğuşuna kaldırıyorum kadehlerimi.
Unutmak akıl işi sen benim kalbimin derinlerinde saklıyken şimdi sen söyle, "Bu kalp seni unutur mu ?"
Gitmek, dünyanın rahminden bir dünya daha doğuruyor. Kalanın bir başına yaşamaya çalıştığı bir dünya. Ta ki kalan da gitmeye karar verinceye kadar.. İçli dizeleri kutluyorum. Sevgiyle..