Her Gönülde Açan Bir Gül Vardır

her gönülde acan bir gül vardır
o gül o günülden uzak yetişir
her şair yazmak istesede
yazamaz bir ucurumu
veya ucurumda kaybettiklerini
ucundan azıcık köşesinden bir parca ekler
gönüldür der susmayı dener
sustukca zaman na yenilir yüreği
oysa ne cok sevmiştir
gönlünde acan bi gülü
gönlü gibi yanlızdır büyüdüğü zaman
her sessizlikte kopan fırtınalar
bugün ona susmayı öğretiyordu
her ne kadar sevsede ilacı yoktu yarına
hic bir çümle tatmin etmiyordu
artık beyaz sayfalarına suskun ve küskün dü
onun beyaz gelinliğini süsleyen hayelleri
beni öldüren kara bi bulut gibiydi
ama sitemlerim yoktu cümlelerimde
cünkü yüreğimde acan bi gül dü
gülemiyor olsamda güldüğünü biliyor olmam yetiyordu
her gönül bi gülü sarar elbet
ama neyin sardığına da dikkat etmelisin
kimisi sevgisiyle sarar kimisi ise nefretiyle
bunu anlamak icin cok geç demeden
neye inandığını bilmelisin
seni seven bi gönüldü bu
hoşcakal canım