Her Günün ışıldayan Sabahlarında

nitekim bir bahar akşamı unuttum ruhumu
dudaklarımda son sözleriyle
yeniden doğaçak çocuklarıma gülümsüyorum

sesizce gider gecenin kör karanlığı
ulaşılmaz engelleri atlar
sağ salim varır limana
deniz kokusu gözlerinden
alıp gelir ya hani hasretini
kederlenir tınısı ellerinde
bir bakışında can verecek kadar korkak
saklar en koyusundan girdapların içine
yazılan alın yazıları
ahıtlar gibi gelene dek
elbet kalır gözlerım gözlerinde
avaz avaz çıplak
koşar gelirim
her günün ışıldayan sabahlarına...

bu son olsun artık
bahtımın kibar yüzlü kadınına...