Her Karanlık Bir Güneşi Gizler Ardında

Her karanlık bir güneşi gizler ardında
Koparıldığında solacağını bile bile gülümseyen bir gül,
ya da aşkın adını fısıldayacak bir papatya iyilik adına feda eder kendini karanlığın ortasında
Hep mumla alevin hikayesi fısıldanır dudaklarda
Biri yakmaya meyillidir diğeri yanmaya
Ama kimse bilmez karanlıkla aydınlığın hikayesini
Oysa ikisi de kefenleyebilecekleri bir hasrete kavuşma arzusunda
Her karanlık bir güneşi gizler ardında
Gün de yanıktır gece de
Hikaye de bu ya imkansızlığın adını yazar aşka
Aşkta yakar yalnızlıkta
İşte o yüzden her karanlık bir güneşi gizler ardında
Hasretiyle
Özlemiyle
Sabrıyla
Küle de döndürse yıllar sükunetsiz kavuşma arzusuyla
Her karanlık bir güneşi gizler ardında sonsuzluğun aşka kavuşturan şafağında