Her Kelimem Hayatımı Anlatırken

Efkâr, keder gölgesinde sislenince yüreğim
Sevgi bahrine dalıp görünce o loşluğu
Bir hoş etti misafirin olamadım bebeğim
İmân ile doldururum içimdeki boşluğu

Gönlümün iç ceplerinde biriktirdiğim hüzün
Sol yanımdan vurgun yedim hem yazın hemi güzün
Zaman beni bir meçhûle sürükledi ansızın
İnanın ki: unutturdu lezzet veren hoşluğu

Geriye gelmeyecek zamanın dilimlerini
Saklıyor zannediyorum küflü filimlerini
Dedim ki gel ehline sor sevgi ilimlerini
Soramaz ki: kafasında kör şeytanın başlığı

Açılmadan soldurdular vuslat fidanlarımı
Pencereden bakar iken kopardılar yarımı
Darağacında yaşadım daha ilk baharımı
Mezâr diye gösterdiler mezbelede taşlığı

İnsan olan sevdiğine karşı dargın durur mu?
Duruyorsa o yürek ki: canım diye vurur mu?
Deryaları dolduracak dökülen yaş kurur mu?
Kalmamıştır böylelerin, ademden gardaşlığı

Tefekküre dalıyorum beynim karma karışık
Hasretlik karanlığını aydınlatacak ışık
Huzmesine intizarım ruhum o nura aşık
Beni neden terk etmiyor ayrılık haldaşlığı?

Her kelimem hayatımı anlatırken, yine de
Elem, keder her ne varsa yetiyorum, gene de
Kış ile bahar arası, karıncanın sene de
Bir tek buğday tanesinin aşkına yoldaşlığı

Tekrar tekrar doğayım ki: küllerimden yeniden
Karanlığı nurlandıran, güneş gördüm seni ben
İnsanlığın miyârını ölçen var mı söyle sen
Söylerseniz hıfzederim ulvidir sırdaşlığım

Kelimeler dudakları terk ederken bir anda
Sıcacık bir dost elinin uzandığı zamanda
Söz kılınçtan keskindir sabırsa zıddı meyanda
Rahmetin müjdecisi masumda göz yaşlılığı


/Balım Sultan/