Her Mevsim Bir B/aşka

tek bildiğim
senin bilmediğin...
gönlümdeki goncanın uzunluğu
hasret kokan gül başakları...

aşka meydan okunmaz ölüm değilse
ne suyundan geçilir nede içilir
gönül yorgunu suyundan asla..!

bahar özlemi varsa s/oylu hayalim
oysa bir ömrün hasretine kalan
reyhan kokusu
yağmurdan sonrası gökkuşağı rengin

bir yanda dost hasretiyle tutuşan g/özlerin
yürek yangını aleviyle ç/ağlarım
karanlığın yüzü zenci ışık olursan y/anarsın
ölüme meydan okursan
sevdanın h/ası yüreklice ölüme gülüyorum

yaşam içim ölüme gülenlerin türküsü
bu yürek ç/ağlarken
hoş geldin ölüm bu noktanın etrafında
gerçek gönülden ölüme diren candan aşka

gecenin uzadığı her mevsim bitişinde
kış mevsimin uzanan gecelerin aşkına
bana değme tabip ben yaralıyam
uçan turnalar haber versin yare

yarın hayalinde sevdiğin v/arı y/oku
doğaya hükmü kadar sevgi hak gerçekliğine
aşkın özgürlüğüne zincir vurulduysa
s/özün yüreğine sar beni

düşünmüyorum
beklenen sabır taşı tükendi
ne hikmetse şiir yazmayı bıraktım
desem inanmazlar karaladığım can sıkıntısı hüzün

her ne hikmetse şiirin sarar beni deryama
ilham doğar ruhumun sensiz ç/ağlayan sularına
ceylanın o garip avcıya rastlantısı gibi
aklıma gelenler s/aklanır

hırçın dalgalar kıyıya vurur taşa çarpan şamar sesi
birer birer dökülür deryalar savrulur
sanatın galerisine koy aşktan ötesi merhametine s/aysan
felsefesi gerçeğin kendisi bir nefestir ömrün sesi

oyuk mağaraların imkansız devirlerinde
mahkum edilmiş esir olan bir aşkın çiğliği
konuştuğunu t/aşıyamıyorsa z/aman nafile
beyhude güdüsünden yol bitmez

kışın sonu güzün
bahara geliş güller açmaz hüzün içinde
her mevsim bir b/aşka..!

23.02.12 Karataş