Her Sabah Ayaz Vaktinde

yine yokluğun sinemi vurdu
taş oldu yüreğim
kıyıdaki taşlar gibi
her gün ayaklar altında

gecenin gün b/atımına k/alınca
bu şehirde sokaklara yalnızlık sardı
her yokluğuna ruhum karardı
karanlık çökerken yollara düşer gözlerim

susma
konuş
haykır sesinle
dilim
ağrıyan gönlüm
yanan yüreğimle sızlayan ruhum
gözlerim susunca
ağırlaştım

bedenimle
kalkar yürüdüm
sonra
son çare
yeni başlangıçlara kulaç atardım
derin okyanuslarda

içindeki çocuk sesiyle
haykır
ayazın çıktığı kadar
ne söylersen
susma ki
çağlayan sesin yüreklensin
içindeki sevdan nefes alsın yürekteki ateşinle

belki
dilim yalın ayak yürürse
yüreğin soğur
her sabahın ayaz vaktinde
gönlüm seninle

28*01*12*Karataş