Her Şair En Çok Kendi Şiirinde Vurulur

Her gün bir gözyaşının daha asıldığı gönlüme
Bir bıçak darbesinin diğerinden daha kuvvetli vurduğu şu ömrüme
Tek bir gülüş bıraktın kemiği kırılmış hayallerime
Yokluğun iyi ki var kendin iyi ki yoksun.

Şiirlerin bile şairlere kafa tuttuğu meyhanelerde
Öğrettiler bana içmeyi
Yalanların her sevgiye meze olmadığı sessiz sokaklarda
Öğrendim ben adam gibi sevmeyi

Her şair en çok kendi şiirinde vurulur
En çok da kendi içine kanar
Zehir zemberek yazsada
Yine en çok o kadını anar..