Her Seye Ragmen Ask Ve Özgürlük

Bilincinde oldugumuz ve farkina vardigimiz an basliyor aslinda her sey
Iste o Zaman zihnimizin derin yargi kuyularinda patlamaya basliyor dinamitler ardi ardina
Kücük parcalara ayrilip dagiliyoruz
Külüstürlügümüz döküldükce birer hurdaya dönüsüyoruz
Ve kendi gercegimizle yüzlesiyoruz ilk defa
Bir enkazdan farksiz oldugumuzu görmek öyle dayanilmaz öyle dehset verici ki
Buna dayanabilmek amiyane deyimle mucize kabilinde olsa gerek diyebilirsiniz ancak
Anliyorsunuz basindan sonuna Kadar sahip oldugunuz zamanin hic bir seyi ifade etmedigini
Karsiniza öyle bir sey cikiyor ki,
Var olan mevcut her seyle göbek baginizi kesmenizden baska hic bir carenizin olmadigini görüyorsunuz
Bu dünya kötü bir dünya
Bu dünyaya cocuk vermek bir iyilik degil diyordu güzel s e v g i l i m
Kim Bilir belkide cok hakli
Yasamin devam edebilmesinin en dogal yaninin dogrulugunun bir iyilik olup olmadigini gözden gecirecek hale gelmisiz
Ne yazik
Adaletsizligin basimiza sardigi kötülük belasi yetmiyormus gibi
Ha bire cogalarak birde kötülügü arttiriyoruz gönüllüce
Öyle bir almis gidiyoruz ki basimizi
Cok sürmez sigamiyacagiz artik bu küreye
Insansal dogamizda o Kadar cok tahribata yol actigimiz yetmiyormus gibi
Iklimsel ekolojimizide maf ediyoruz üstüne üstelik
Durum öyle vahim ki
Baharla cicekle kusla günesle askla siir yazmaya elim gitmiyor nerdeyse artik
Sanat bize ulasmak icin her adim attiginda yüregimizdeki parangalar karsiliyor ilk önce
Sonra ayak bileklerimizdekiler
Ve en degmesi askin bu esaretten bir kurtulma hikayesi oldugu gercegini kendime itiraf ediyorum
Bir zamanim bir aklim birde gönlüm var özgürlüge hasret
O Kadar güzelde bir sevdigim var ki
Insanlasmaya , mutluluga doyamiyorum bir türlü