Her Şeyi Öğrendin Dediler
Her şeyi öğrendin dediler, uç uçabildiğin kadar!...
Kanatlarımı açtım, gerçekten uçuyordum
Dalların, bin bir rengine kondum
Kimi kırıldı
Kimi büküldü
Kimi benimle büyüyüp
Kocaman bir yüreğe döndü
Evet,
Çoğunu öğrenmiştim, meraklıydım da
Sevmeyi de öğretmişlerdi
Ama kimi?
Ne kadar?
Ve nasıl?
Bu söylenmemişti bana
Belki, kimsenin bildiği de yoktu ya!...
Hepsini karıştırmıştım yaşadığım yıllarda
Şimdi:
Çileli bir yumak
Tam avucumun ortasında
Denediklerimi
Ayıklıyorum sabırla bir bir
Yeni bir uç buldum, acelem yok açmaya
Sevgi yumağı nasıl sarılır
Hayat öğretti BANA....
Sonsuzluk demiyle paralanmış uhdelerimizin içsel tınılarıyla raks eder gölgeler kendi ekseninde. Sızılı bir yaşamın sorgu odalarında büyür kucağımızda ayrılıklar. Kırkbir yerinden örselenmiş bir öykünün sayfalarını karıştırdıkça aslında hep aşk damlar ve sıkılı avuçlarımıza yuva yapar kimsesiz kırlangıçlar. Tebriklerimle...