Her Yeni Güne Uyanır B/akışlarım

gelince...
ölümüne sevda yemini
gidince umut içtim

gönülden yatan aydınlık yarınlara
gülüşüne b/aktım
baş kaldıran asi bakışların
zarif sevdası varken yolu revan bildiğim
berrak sulara b/akardın

dağ başında cengin varsa yol uzun
zagroslara k/oşan adımların
yol bilenin
kılıçlar kuşandıysam
cesur yüreğinle gülüşlerin
cihana yayılsın

şan şeref sözünle doğacak
elbet
güneşli günlere

güneşe merhaba!
son sözüm beni sevdamla gömün
ağlamasınlar
ah benim yurtsuz evsiz kalan insanlarım

ne zaman bir çift kuş ötüşü görsem
sen gelirsin aklıma
özgürlük kokan sesinle
ötüşün..

dağ çiçekleri kadar azad sesin
yürekler çoşarken
içimdeki yaralarım kanar
gönül yorgunu aşk pazarında su içtim

nerde bir demirli pencere görsem
mahpus damlarına aklım takılı kalır
özgürlüğe susamış yürekler gelir

sen hiç demir parmaklıklar önünde
hiç tütün sardın mı
dumanı yaraya sardın mı acıyan sızılarına
püfledin mi ?
dumanı gitsin diye uzaklara

benim gönül sızılarım soğumaz
korkmayan
sol yanımın atan cesareti

ve kuşun kafesindeki uyanışı
ötüşü kadar hüzün versede
ölür dirilirim
her yeni güne merhabayla
uyanır b/akışlarım

yaşamak adına uçmak
bir gönül köşkü yarattım
seni sevmek içine denize akarım
içimde
bir gönül deryası havuz yaptım

erirdi bedenim
her geçen sensiz güne
her akan gözyaşını yokluğuna saydığım
geride kalan gülüşlere bıraktım

11*12*11*Karataş