Herkesin Gittiği Bir Sabah

Herkesin gittiği bir sabaha uyanmıştık
Yollara yıkıldı çığlığın duvarı
Nasıl doğruldum hatırlamam

Ama hatırlarım sesinde çiçekler açardı
Burnuma sıkıca sarılmış bir atkı gibi alırım kokusunu
Gecenin kimsesiz kıyılarını dövüyor şimdi anımsamak
Bir el beliriyor elimi de alıp gelen
Ah buralar tekin yerler değil
Buralara da sabah doğacak

Bir trenin vagonları gibi günler
Nereye götürür şu dünyayı bilmem
Acıyla beslenen bir hayat bu
Her gün yaralarımın kabuklarını soyan

Nereye gideriz bilmem
Nasıl doğruldum hatırlamam

Ama hatırlarım yüzünde hüzün eriten bir güneş vardı
Herkesin gittiği bir sabaha doğmayan
İçime çöktü aşkın kıyameti

Nereye gittim bilmem
Nasıl dirildim hatırlamam