Herşey Kömür Karası

Hiç kimse bilemezdi ne kötüydü ne iyi?
Elbet dengede tutan vardı bu teraziyi.
Evladım diyen ana, anlatırken maziyi...
Uyumadan uyandı, kömür karası yüzler.


Perçinledi ekmeğe ömrünü kanca hayat
Bir patlama anında yok oldu onca hayat
Çaresiz bir bedeni ruhtan soyunca hayat
Kara sularla yundu, kömür karası gözler.


Öyle bir dramdı ki arattırdı mendili
Biterken hayalleri söndü şehrin kandili
Kara taş anlatırdı olsaydı eğer dili..
Bu nasıl bir oyundu, kömür karası közler!


Söyleyin kim dayanır, kimin sizlar yüreği
Oydu ekmek getiren oydu evin direği
Söyleyin de ağlasın, artık yaslı küreği
Gök kızıla boyandı, kömür karası izler!


Bir ekmeğin uğruna gursakta kaldı nefes
Ölümüne sebeptir kader yazılı kafes!
Gel diye davet etti öteden yükselen ses
Son çağrıyı duyandı, kömür karası sözler


Bitti hayat telaşı, bitti yaşam savaşı
Şimdi kim kaldıracak babam diyen o başı
Anlatır olanları bir çocuğun göz yaşı!
Köz kaynadı su yandı, kömür karası gizler!

ŞİİRLERİN ŞAİRİ..
08.12.2014../ 03: 50 BİTİŞ