Herşeyin Suçlusu Benim...

Nefes almadan yaşayabileceğimi,
Seni gördüğümde anlıyordum,
Şu gecelerin kasvetini,
Gözlerinle güçlendiriyorum...
Gördüğüm her esmeri sen sanıp,
Aklıyorum kendimi suçu sana atıp,
Hala içim ayrılık günü gibi tıpatıp,
Değişmiyor gözlerimin rengi üzülüyorum...
Kaybettiğim de seni bulamamaktan değil,
Arayamamaktan korktum hep,
Kaçabildiğim kadar yakalandım hasret devriyene,
Sorgusuz mahkum oldum sensizliğe...
Farklı denediğim her ne varsa,
Tadı yok monoton yaşamaktan bilesin,
Bir sigaran gibiyim ben yine,
Sen içiyorken,ben bitmekteyim...
Yorgun bedenim kaale alamaz gençliğimi,
Kollarım da ise çizikler,
Hiçbir cam kesiği sızlatmadı içimi,
Gözlerini yumduğunda iki damla kadar...
Ben o geceden sonra bir kez rahat uyku uyuyamadım,
Seni anlattım gördüğüm her nesneye,
Bir sevdiğim vardı dedim,
Gözünün rengini,yüz çizgilerini bilmeyen kalmadı,
Dilsizdi içimi döktüklerim,
Teselli olmadılar,sadece sustular...
Yarın doğudan doğacak gün gibi eminim,
Aradığını bulamayacaksın,
Yazdıklarımı okuyamasan bile,
Rahat uyuyamayacaksın...
Hatanı kabul edip af dilediğin de,
Seni Allah affetsin demiştim,
Üzgünüm sevgilim,
Allah gideni affeder mi?
Pembe rüyalara dalıp uyuduğun geceler senin,
Sol yanıma hapsettiğim sen,
Üzülme...
Her şeyin suçlusu benim...