Hesap Günü!

Öldüğüm gün geliyor aklıma.
Çekiliyor damarlarım.
Bir sayhaya bırakıyorum düşleri,
Yırtılıyor tüm duygularım.

Bilmem ki ne anlatsam!
Dolanıyor dilim,
Karıştırıyorum,
Acaba hangi şiiri okusam!

Yazdığım kasideleri mi?
Yok yok düz şiir olsun
Sade vatandaş misali
Anlaşılır ama en keskininden!

Doğduğum gün geliyor aklıma,
Bir pişmanlık sarıyor çehremi.
Surat ifademde masumiyet,
Altına gizlenmiş şeytani niyet!

Bilmem ki
Hangi günahı tekrar yaşasam
Hep aynı tövbe, sürekli ekseriyet...
Hani şu Evropa'lılar diyor ya dejavu ! hayat...

Neyse vazgeçtim !
Boş ver işte bitap halim.
Sen en iyisi mi?
Bu konuyu da defterden kes at!

Kaz bir çukur , mezarımın göbeğine
Göm şiirimi! Dokuz tahtanın
Dokuz doğurduğu yere...!
Şefaat eder belki şu yüreğe...

Ki ancak O'ndan beklenir af
Ben ki Araf'ta beklerken hesabı
Okunacak o son Mushaf !
Ben , ben olacağım ! bulacağım nisabı ...


Ahir zamandan alamet,
Yaşananlar.
Aslında hepsi birer delil,
Kıyamete Dair!

Her sabah ezanında ,
Çehremi Sarar,
Doksan dokuzun
Noksansız nuru!

Hikmetinden sual olunmaz!
İbrahim'i yakmayan ateş
Müminsen
Cehennem de sana yaklaşamaz!

Hatırla
Yunus'un ibret verici gerçeğini
Göz ardı edemezsin
Yaşadığın, Yaşattığın suni bedi

Belki de bir gün için
Kitaba mahzar olman lazım
Yardan, serden geçip
Gül yüzlüyü dost edinmen lazım!

Ne zaman ki kalbine zuhur etti
Allah'ın rahmeti
İşte o zaman İsmail'sin
Yok, senden kıymetlisi!

Ey! Dost,
Geçtiğin, Gezdiğin yerlere iyi bak
Sor, sor kitaba o söyler sana gerçeği...
Unutma ki bertaraf edemezsin
Çehrenden o nurlu Nefesi...!

Ve bu son şiir olacak
Ey sen maddeye tapmış insan
Sana acımayacak ahir zamanda
Od elinde cehennem-i zeban