Hey Bingöl, Yayla Dere!

Hey Bingöl, Yayladere! Aç kapını geldim bak
Engele takılmadan bastığımı yakarak
Elimde silahımla yüreğimde al bayrak
Ak kundağa belendim kamuflajla giderim
'Vatan için kan döker, ölmeye geldim' derim.

Parmağımda al kına veda ettim anama
Taş delen gözyaşları her an aklımda ama
Yılmam yıkılmam asla, dönüp bakmam arkama.
İzbeleri tararım dağlarını yıkarım
Ölürsem toprağını patlatır da çıkarım.

Uçuşan mermilerle haykırırım, coşarım
'İşte ecel' deseler tereddütsüz koşarım
Şehitlik mertebesi tek kazancım başarım
Şayet bir an titrersem yaşamak olsun haram
Tek damla su vermesin lanet etsin mataram.

Mevsime bahar düştü açmak üzere çiğdem
Köklerine can olsun toprağa düşen her dem
Bu güzel vatanımı koruyacağım madem
Buz tutan ayağıma yapışsa da postalım
Emrederim; ' Caniyi bu dağlardan atalım!'

Ölüm bana şereftir, ölüm bana şan demek
Korkup, yılıp, kaçana haramdır ekmek yemek
Ben dağların bozkurdu olur mu hiç görmemek?
Sevdamı silahımın namlusuna sürerim
Çınlarım gökyüzünde ben avazı gür erim.

Ben bölünmez vatanın gözü yılmaz askeri
İnancımla korurum doğu - batı her yeri
Kükrerim aslan gibi bir an dönmeden geri
Çavlan gibi akarım, şimşek olur çakarım
Ey Bingöl, Yayladere! Dağlarını yakarım.