Heybet

Nasıl da büyük gelirdi bir zamanlar,
İnsanlar bana, küçük görünürdüm,
Herhalde ben onlara...
Sonraları biraz daha küçüldüler,
Giderek, ben büyük göründüm,
Onların gözüne küçüldü onlar...

Geçtikçe zaman, küçüldü insanlar,
Ben büyüdüm zannettim hep,
Büyüyordum belki evet,
Çok küçülmüştü insan...
Büyümem durmuştu sanki,
Küçülmüştüm onlar gibi,
Meğer küçülen değil heybetler,
Küçük düşen bedenlerde...
Ufacık yok olan insanlıkmış,
Şimdilerde soruyorum kendime,
Varmıyım onların içinde,
Olmak istemyorum kendim!
Olursam küçülürüm bende...