Hezeyanlar İçinde

Camları yalayan yağmur damlacıkları
tenekelere vuran balyozlar
ah o beyazlar
kan dolmuş çanaklar
kapat gözlerini
haydi şimdi
kapat
kapat
onları
Radyoda yaşlı bir kadın
okur babam derdini okur
boynu bükük gramofon
bir köşede gizlice ağlar
Bir genç kadın geçer caddeden
güzel mi güzel
bir erkek kolunda
kimdi
nereliydi
nereden gelip nereye giderdi
elbet kimseyi ilgilendirmezdi
bakıp bakıp tebessüm ederdi
o Mona Lisa'nın gülümseyişiydi
tebessüm eden
gülen
alay eden
eleştiren
küfreden
bu gülüş değil miydi bütün perdeleri indiren
sonra
Bir gece vakti kan buz tutunca
akıl başa vurunca
aşınca o ince çizgiyi
bir gülümseme alır ki sormayın
Kan çanağı gözler
deli bebekler
belki
belkisi yok bunun
Uzun bir gece olacak anlaşılan
sabahı olmayan bir gece
beladan mevlaya uzanan
yıldızlar arasından
Sonra
sonrası yok bu işin
öyle işte
öylece kalakalmak var
Radyoda bir kadın
okur babam derdini
son kez dinle sen de
son kez gerçek makber hikayesini
Dört mevsim açar mı güller
açmalı açacak elbet yürekler
oysa çoktan kapanmış
neylesin aşklar
neylesin sevdalar
bir imam
bir pamuk
bir kefen
bir tabut
gerisi gelir nasılsa
tarlası bol,tohumu boldur bu çiçeğin
bin solar
yüz bin diriliriz
bir kibrit şulesi için hepsi
aşk için siz de
su için

15 Mart 1995