Hiç Bitmesin Seni Özlemek

Görmediğim bir yüz için topladığım el izleri var
Çığlığın yanı başında
Biraz aciz kaldım, biraz da söyleyemedim
Ben bir tavşanım, kısmen de rakun aslında
Kimsesiz bir cemaatin içindeyim, çok seslilik arasında
Daire numaram negatif yek
Ağır ağır türkü söylerim, çaktırmadan yer altında.
Hiç bilmediğim hayal iklimlerinden konuş
Uykulu sesinlehey! diye bağırmak istesem de gecenin kör vaktinde
Zamanın bir gülümsemesi olsun kar şafağında
Bana bilinmediklerini anlat yine
Işık saçan terli gözlerinle

Uyanmaz bu şehir.
Öyle yaslanmış ki, yas tutan uykusuna
Ne desem açmaz kapısını
Yazdıklarımın hiç biri o gizli sözcük değil
Filozof değilim, gülücüklerim çok gizli kaldı
Bir tek ışık saçan yüreğin var
Bir de çok gizli gözlerin
Nankörlük etmeden bir de sesini dinlerim
Hiç bitmesin seni özlemek
Aslında benim söylemek istediğim, o hiç
Bilemediğim gizli işlerim...