Hiç Duymayacak

Ufuktan giderken kızaran güneş
Belki de bir daha hiç doğmayacak
Sevdiğim ölmeden mezarım sen eş
Belkide toprağım hiç dolmayacak

Boş kalsın baş ucum dikme taşımı
Çiğnesin yocular garip başımı
Ayaklar değdikçe okşar saçımı
Belki de ellerin hiç değmeyecek

Kıyıp da güllere demetle gelme
Dizlerin dövüp de kendini üzme
Taşlıdır anlamaz toprağım sevme
Belki de yaşların hiç düşmeyecek

Dünyaya bir daha gelirsem gene
Bırakmam ruhumu gitsin bir yere
Gel segilim yine sevmeyi dene
Belkide sevdiğim hiç demeyecek

Yarsever çilendir hakkın desen de
Gönlüme kupkuru incir diksen de
Dilinden baykuşa öğüt versen de
Belki de viranem hiç duymayacak

20/01/2011
MALATYA