Hiç Kimse

Varlığı kucaklayan o hayal mucizesi
Gecelerin göğsünde rüyalaşan ışıklar
Loş akşamlardan geçip gittiğinizi
Şimdi kim hatırlar kim över sizi

Eskiden niceleri sefa içinde
Gününü gün ettiler gönüllerince
Daha çok daha fazla diyerek
Burunları havada gülüp eğlendiler delice

Hiç eğilmezmiş başı efelerin
Yer içer keyfince ölümü hatırlamadan
Belkide hiç korkmadılar günahlardan
Zaten yakışmazdı onlara korku
Kimbilir bedenleri toprakta nasıl koktu

Ah ne tatlıydınız, ne güzeldiniz kimbilir
O masum yada baştan çıkarıcı halleriniz
Eriyip gitmiş toprakta o tenleriniz
Şimdi nasıl, cilveleriniz, nazlarınız
Üç günlükmüş saltanatı zambakların, güllerin
Her nekadar rüzgarlar süpürsede
Sonu çürümekmiş yaprakların

Ne oldu peki kim hatırlar onları
Hepsi göçüp gitti peşpeşe
Adları bile anılmaz bugün hiç birinin
Onlarda yaşadı diyor mu hiç kimse