Hiç Kimseler Şehri

Uç beş satır cümle karalasam hayatın en ücra köşesine
Sonra bir limanda geçip otursam
Sussam saatlerce.
Sussam,hiç bilinmeyen bankın hiç fark edilmeyen sessizliğinde
Bir rüzgar alıp götürse yüreğimdeki tüm şiirleri
Serinliği kalsa ardında içimdeki boşluğun.
Farkına varılmamışlıklarla dolu olsa şehir
Ne liman görülmüş,ne bir insan ne bir mutluluk
Hiç var olmamış kentin hiç var olmamış şairi olsam.
Peşine düşmediğim tonlarca şiirin dalgalarca savrulduğunu izlesem
Bir ressamın tuvaline karaladağı hiçbir şeyin,
Hiç kimse tarafından alkışlanışına şahit olsam.
Bir fırçanın darbesindeki umut,
Her bir cümledeki mutsuzluk kadar var olsam.
Hiç kimseler şehrinin yalnız ve bir o kadar sensiz sakini olup,
Ne bir ev kiralasam ne bir insan..
Bir bank bir liman biraz da yalnızlıkla kıvrılıp uyuyakalsam...