Hiç Kimsenin Şiiri

Yıkılmış dört duvar, karanlıktır şehir
Yıldızlar geceye sinmiş, koyudur isyanlar
Unutulmuş şarkılar kanatır dudaklarımı
Gül kokan azaplardayım eylül gibi
Ve son satırıyım aşka yazılmış bir mektubun;
Hiç kimseye yazılmamış...

Aşk gariptir işte, devrim seslerine boğulan yürekte
Yumruk yumruk öfkeler sarkar güneşin gözlerinden
Yolum, toprağım, memleket gibi yağmalanmışım
Yüreğimi düşürürken unutulmuş romanlara
Yaşadım, yaşadım da
Hayat yaşamaya, bu vakit değmezmiş...

Şimdi tenhasında iki satırın, gözyaşı
Kalemi taşırır eylül gecesinden Dicle'ye
Sevdim, sevdim de
Kimse senin kadar, sevilmeye değmezmiş...