Hiç Kimsesizliğim

Yapbozdan Bir hayat var önümde.

Parçalarda ailem eksik,

Sevdiklerim eksik,

Ben eksik.

İntihar mektupları yazıyorum 

Bir umut beklediğim yarınlarıma 

Kendimi kendime anlatıyorum;

Keşkelerim, hüzünlerim, kimsesizliğim..

Gittikçe artıyor yorgunluğum 

Çoğu zaman dayanamıyorum 

Pes ediyorum.

İntihar mektupları yazıyorum kendime.

Umut, içimin hiç uğramadığım bir köşesinde.

Yolunu, adresini bile bilmiyorum.

Her yol hüzne çıkıyor 

Nereye gitsem hüzün karşılıyor beni

Başka kimsem de yok zaten,

Bunca sevdiklerim arasında!

En zoru da bu zaten;

Bunca kimsem arasındaki hiç kimsesizliğim.

İntihar mektupları yazıyorum kendime 

Dayanamayıp dökülüyor gözyaşlarım 

Kendime bile anlatamıyorum hiç kimsesizliğimi 

En zoru da bu zaten,

Bunca kimsem arasındaki hiç kimsesizliğim.