Hiç Öldünüz mü
Sizin hiç gözleriniz çamurlaştı mı
Bakarken gökyüzüne
Yağmuru harmanladınız mı
Kirpiklerinizde,
Toprak sürüp rimel yerine
Ölümü kokladınız mı
Ufku boyayıp cehennem desenlerine
Alev alev harmanlandı mı gece
Yandınız mı düşlerinizde
Korktunuz mu yanık kokularından
Etleriniz kamaşırken
Kıvılcımlar sardı mı
Kireç boyası duvarlarınızı
Hiç öldünüz mü
Cellâtlaştırıp yüreğinizi
Astınız mı kendinizi mum gölgelerinde
Hayalinin eline verip ipleri,
Karagöz oyunları oynadınız mı
İsyan ettiniz mi?
Ya inkâr...Tövbe
Cenneti silip
Yüzleştiniz mi sonsuzlukla
Renkleri değiştirdiniz mi
Kömür közleriyle
İrem'i süpürdünüz mü
Mor toz demetleriyle...
😙😙Gözyaşlarım o kadar çoğaldı ki ardından, Yağmurlar incindi... Öyle çok ıslak kaldı ki kirpiklerim, rüzgar esse kırılacaktı Ben en çok sen gidince; kırıldım...
Çocuktum işte yanında, en çocuk halimle sevdim Seni, Annesini değil, seni isteyen minik bir kız çocuğuydum, Kırmızı, fırfırlı eteği olan, kırmızı tokalı ayakkabıları Çamurlanan, Ben en çok , Sen gidince ; Büyüdüm...😙😙😙😙😙😙😙👍