Hiç Olmadık Hayat

Hayat mıydı bu yaşadığım
Yâda nefes alıp vermekten ibaret
Yaşamımı hayat mı sanmıştım
Şimdi kurumuş dallarla örtülü ağacım
Bir eski salıncak üzerinde
Yarım yamalamak, bir tarafı sensiz
Düştüm hep tutunmaya çalıştıkça
Hüsrandı hep sonu, sonu çok acıydı
Tüm yolların sessiz haykırışları

Bulur yine yalnızlık
Hiç olmadık anlarında mutluluğun
Vurur yine anılar seni sırtından
Elde boşa geçen zamandan hatıraların
Yanar gözlerin, durulmaz içindeki sızı
Dönsün diye beklersin umutsuzluklar arasında...