H/iç Sesi
bir şiir geçiyor aklımdan,
susuyor tüm şarkılar...
evvel zaman h/içinde kaybolmuş gibiyim
ne kahraman olabiliyorum
ne de şeytana satabiliyorum ruhumu
es veriyor aklım / yitiyorum
sesime takılıyor gökkuşağı
anka sürüleri göç ediyor geçmişe
içimde bir mevsim yaşlanıyor
soluyor nar çiçekler / bitiyorum
sevdiklerimi düşünüyorum
ve sevenlerimi
içimde bir şehir üşüyor sonra
yıkılsın diyorum dünya / küsüyorum
bir adam görüyorum, nihayet!
gözlerine dokunup
kokluyorum denizi ellerinde
emanet ediyorum yüreğimi / seviyorum
ömür örselenirken
ve eksilirken her gün çoğalarak
ironik bir kavgada
kendimle barışıp / gülümsüyorum
27şubat2011
evet şiirin başlığını fazlasıyla barındırıyor içerik.teşekkürler sevgili gülay, okunmaya değer şiirdi
Her söz'ün tükenmişliğinden sıyrılırken öz, bir yaşamak duldasıyla kıymıklarla parçalanır için için yanan köz. Hüzünlerin dalgakıran kıyılarında hayatı izlerken ve yaşamın geceye bölünüşlerini resimlerken dik bir yamaçtır gönlümüzdeki asil ağrı, bizi ellerimizden tutarak en zirvelere çıkarıveren... Kutladım
Umudun tükendiği anlarda yıldız gibi parıldıyor insanın yüreği ansızın..
Bu iç ses muhteşem🙂
Gülümsemek hakkı, bulmuşken seviyorum diyebileceği birisini...
Kutlarım Sevgili Gülay👑
😙Güzel bir şiir İnci yakışmış kutladım Gülay hanım...👍👍👍
Nefis bir akışı var şiirin. İç musikisi enfes, sürükleyici ve keyifli...
/
Çok beğendim, tebriklerimle...