Hiç Yaşanmamış
... Ve
Çıkmaz bir sokakta yakaladı yalnızlık.
Güneş,
Son kırıntılarını toplarken ağır ağır,
Avucumdan ...
Bir mıh gibi saplandı dilin yüreğime.
Ayrılığın tadını sürmüş,
Yüklemiş kelimelere.
Hiç söylenmemiş...
Zaman,
Nasıl da kusursuz işlenmiş dakikalara,
Nasıl da alıyor döndükçe girdabına
Seni,
Beni,
Leyla'yı, Şirin'i...
Sanki,
Hiç sevmemiş
Sevilmemiş gibi.
Artık,
Kırılmış kemanımın
Gizli nağmelerinde saklısın.
Gün ışığı değmemiş notalarına...
Bırak duymasınlar seni,
Dinlemesinler...
Kimse ilham almasın senden,
Kal öylece.
İsimsiz,
Hiç bestelenmemiş...
Şimdi,
Bir masalın kırıntıları yaşadıklarım.
Durun! ellemeyin kuşlar,
Onlar benim.
Onlar...
...
Hiç yaşanmamış...
2009 / Haziran
Gayet güzel... Hatta sitemizdeki şiirlerin geneline bakıldığında fevkalade... Gerçekten hoş teşrif ettiniz. Böyle kalemi kuvvetli arkadaşların çoğalması cidden sevindirici. Ben sizi yeni okudum, pek beğendim. Zamanın eşya üzerine örttüğü fanilik üzerine, son bulmaz sanılan ve fakat en sonunda sonunu bulan aşklar üzerine, yalnızlık üzerine, kurulmuş fakat gerçekleşmemiş hayaller üzerine güzel bir şiirdi. Ya da ben öyle algıladım. Aynanızdan aynama böyle aksetti... En vurucu cümlesi de (bence), en orijinal tabiriniz "Kimse ilham almasın senden" olsa gerek. Hatta bu şiir benim olsa, bu cümle kesin başlık olurdu. Çok güzel de bir şarkı ismi olurdu hatta... Kimse bakmasın, kimse görmesin değil; kimse ilham almasın senden... Ne hoş... Çok sanatlı bir cümle, tebrik ederim.
sitemize ve aramıza hoş geldin cnm
👍👍👍👍👍👍
Kutlarım Yasemin Hanım. Devamını dilerim paylaşımların👍