Hiç Yoktan Düşman Olduk

Göz gördüğüne inanır,onu anladımda
İnsan duyduğuna nasıl inanır
Allah akıl fikir vermiş kuluna
Düşünmek varken kabul etmek nedendir
İnsanın kendi kendine ettiğini başkası edemezmiş
Ne güzel söylemiş gözümle şahidim şimdi
Yalan dolana inanıp kalbimi kıranlar
Hiç yoktan düşmanım oldunuz şimdi

Rüzgar estikçe dağ devrilmez
Ondan parçalar alır gider
Siz ne kadar uğraşsanızda
Yanlızca üzersiniz beni
Benim özüm sağlam, sözüm doğru
Siz esip gürleyin,dedikodu yapın

Dilin kemiği yoktur her şeyi söyler ama
Her söz bir kurşundur masum olana
Dille akıl bir arada çalışsada
Bazılarının dilleri aklından fazla çalışır
Dili uzun olanın aklı kısa olur

Bilirim çok konuşanda yoktur bir maharet
Isıracak köpek havlamaz derler
Çok uğraşırlar esip gürlerler
Beni üzen söz değildir sahibinin kendisidir
O kendini iyi bilir,kalbimde solan bir güldür

Söz gümüşse sukud altındır
Benim dilim varmaz kötü söze söyleyemem
Söz kurşun olur vurur yürekten adamı öldürür
Söz ateş olur anlayana karşısındakini bir anda sevdirir
Sevgi varken öldürmek yakışmaz bana