Hicap

Uzak değil ki gözlerim
yeryüzü denizinden
görüyorum

nedir bu kin, bu nefret, bu öfke
dünyanın sakin ve mesut çatısı üzerine tüneyen
bu merhametsiz hâkimiyet...

Fidanlar devriliyor toprağa
birer ikişer fidanlar
toprağın göğsüne sızı
kınsız hançer fidanlar

ve çocuklar
uçurtmaları vurulmuş
gözlerinin içindeki şenlik
bakışlarındaki mavi çalınmış
yüzlerinde derin keder
avuçları kan revan çocuklar

ve kadınlar
saçları kehribar, saçları üzüm karası
ömürleri er elinde kesilen
solgun tenlerine, siyahlar giydirilen kadınlar...

Ruhum, kayalara çarpıp terk edilmiş
eski bir gemi gibi.

İçi boşaldıkça ağırlaşan
taşıması zor, ağır bir yük oldu hayat

gördüğüm kanlı hicaptan...