Hiçbir Hayata Yakışamazsın

/Göğe dokununca bakışların,

kuşların ne söylediğini anlayacaksın./

.

.

Yeni bir güne başlarsın.

Bir daha ölmek için.

‘’O’’senin sol tarafında.

Senin yaran sol tarafında,

‘’o’’nun olduğu yerde kabuk bağlarsın.

Avlunda kuşlar cıvıldar.

Gece olur .

Karanlıklar yırtılır pencerelerinde .

Sonra bir daha güneş açar ,

Çocuklar doğar,

Kelebekler ölür.

Bir kısırdöngünün içinde kaybolur gidersin.

Acı bir sızı dökülür dudaklarından.

Dostlar biriktirdiğini zannedersin 

tesbih taneleri gibi.

Kalırsın sonra bir başına .

Üzülme,

Bir gün 

yalnızlığın da sana çok yakıştığını anlayacaksın.

Sırtında en derininden bıçak izleriyle kalıverirsin birgün.

Şarkılar söylersin uslu bir rüzgara.

Gün olur sadece şarkılara açarsın içini.

Sana yazıldığını sanırsın bütün şiirlerin.

Düğümlenir kelimelerin boğazında.

Kendini anlatamazsın ‘’o’’na dünyanın hiçbir dilinde.

Cümlelerin sonunda kocaman bir ünleme dönersin.

Düşler kurarsın roman kahramanlarıyla .

Son sayfada hayallerinle birlikte suya düşersin.

Ama yine gün doğar,

Bahar gelir, avuçlarında çiçekler açar.

Yeşillenir,

Dökülüp savrulacağın o mevsimi beklersin.

.

/ Bir şeyini çaldılar senden.

Ne koyarsan koy yerine,

o boşluğu dolduramazsın./

Başını alıp gitmek istersin,

Hiç dönmek istemezsin bir daha.

Anılarını yakarsın,

Sol tarafına düşer ince bir sızı.

Alnındaki ateşte tutuşur tüm geçmişin.

Yağmursuz bir günde ıslanırsın ansızın.

Ve

Çöl yangını yüreğinde

Aslında yağmura ne çok benzediğini anlarsın bir gün.

Şehirlerarası bir otobüsün loşluğunda

Pencere kenarında kaybolduğunu görürsün sonra.

Yeni bir gün doğar,

Güneş yakar esmerliğini,

Gölgene sığınırsın bir ikindi sonrası.

Sırt sırta verir mahallendeki evler.

Bir cadde gibi uzanırsın boylu boyunca.

Telaşlı insanlar gelir geçer üstünden.

Kimisi süpürür, kimisi kirletir üstünü.

Tozların yükselir göğe, bulutlar tükürür seni.

Issız bir yolun tam ortasında

Gitmeye de dönmeye de yüz bulamazsın.

Yollar uzar sonra

Kısalır yılların.

Ömrünün orta yerinde kırk parçaya bölünürsün.

Koşarsın peşisıra bir aşkın.

Ve bir sevdanın

senden 

neler aldığını görürsün bomboş ellerine bakınca.

Dağları deler kimi aşıklar,

kimi aşıklar çöllere düşer.

Sen ne yaparsan yap,

hiçbir aşka yakışamazsın.

Aslında

Hiç bir yola gerek olmadığını anlarsın

o menzile ulaşmak için.

Kanayan dizlerine tutunur

gidersin zamanı gelince.

Çocuklar doğar,

Çocuklar büyür,

Büyüyen çocukları sevmediğini anlarsın 

bir gün.

.

/Şehirler yıkılır yalnızlığında,

nereye gidersen git,

gittiğin hiçbir kentte kalabalıklaşamazsın./

.

Yine yeniden karanlıklar çöker üstüne.

Başın döner

‘’O’’ dönmez.

Gecenin yakasına yapışır ellerin.

Kan damlar yumruklarından.

Gözlerin dikilir tavana.

Islanır üstün başın.

Duvarların da konuştuğunu anlarsın

suskunluğunda.

Mevsimler gelir geçer.

Zamansız dökülürsün takvim yapraklarından.

Köpekler titrer sokak başlarında.

Siyah bir gökyüzü yırtılır gökkubbende.

Yıllar sonra,

hüznün sana nasıl da yakıştığını görürsün baktığın tüm aynalarda.

İnsansın, 

hatalar yapmaya başlarsın 

 an gelir.

Bir yalanın tam ortasında bulursun tüm doğrularını.

Süt dökmüş bir kedi gibi mahçup durursun annenin mezartaşında.

Yaşamak diyorlar ya,

Yaşamanın bir uçuruma tutunmak olduğunu,

İnceldiğin yerden koptuğunda anlarsın.

Sonra yine sabah olacak,

Bir denizi seyredeceksin günaşırı.

Martılar geçecek üstünden.

Her şeye rağmen gülümseyeceksin.

.

.

Ama

Demedi deme

Senin ölümün bu hayatın elinden olacak.

Ve ‘’o’’ beklenen hiç gelmeyecek.

Bir yara izi gibi duracak yüzünün kıyısında kaybettiklerin.

Suretin değince cam kırıklarına,

‘’O’’nun olduğu sol tarafından

Kanayacaksın.

‘’Nasılsın?’’ diye soracaklar;

yaralarını saklayarak

‘’İyiyim ‘’ diyeceksin.

Binlerce kez ölüp dirilsen de,

Hiçbir hayata yakışamazsın.

—-

‘’Göğe dokununca bakışların,

Kuşların da ağladığını anlayacaksın.’’

.

..................................

.

.Bkrçkmkistnbl/2018