Hiç'in Suları

saatler boş, yıllar anlamsız,
sözler yok,sesin uzakta..
vakit koca bir hiç,
karanlık kuytularda..

haykırışlar geceye doluyor,
sana koşuyor sokaklar,
umudun bittiği yerde,
doğar elbet güneş,
yeminler yalana çıkıyor,
mahvoluyor karanlık..
yaşamak koca bir leş..

herşey konuşulası bir hiçlik,
batıp çıkıyor suların derin yerine,
kayboluyor insanlık,
görünmüyor gölgelerde..

o anda bir çığlık,
kalabalığı yarıyor,
kimse anlamıyor,
biliyor şair..
dudakların nemleniveriyor,
gökyüzünde kayıp gidiyorken,
yokluğa,
ki o yokluk süzülüyor gözlerinden...

zaman haykırıyor,
duruyorken akrep..
ve asla kaçmıyor yelkovan gündüzlerden,
yüzlerce yıldır uykuda insanlık,
uyanamıyor,
kaçak gülüşlerinden..

korku diyor şair,
anlamsız ve çılgın,
ürkek de bazen ve fazlasıyla,
yırtıcı..
dur diyor zamana,
kan cana akarken,
hiç oluyor sular,
gökyüzü ağlarken..

hep olunmuyor,
hiç olurken..