Hiçliğin Çerçevesi

Yokluğunda bir sürü sen'ler var 

Sensizliğin bir ipucu 

Hiç yoktan iyidir 

Diyor umut, 

Bakarak 

Kaldırarak başını 

Gözlerinde bir gökyüzü 

Maviye çalan yağmurlu, 

Sanki demek istediği 

Der gibi 

İşimiz zor 

Çok zor, 

Geriye kalan 

Oyalanmak 

Bulutlara salıncak asmak 

Sallanmak semadan semaya 

Tutunarak rüzgarlara 

Yelleri koklayarak 

Bir beklenti işte 

Ta oralardan 

Gelecek, 

Gelir diye, 

Yoksa ne tuzu var nede tadı 

Nefessiz bir soluk gibi 

Şu hayat, 

Zamanı öldürmek tek gayesi 

Ellerinden tutan dahi yok 

Fark etmiyor 

İstediğin kadar yaşa 

İstediğin kadar öl, 

Issız bir dünya 

Sessizliğe bürünmüş 

Yankıları gömülmüş, 

Bir tek ben varım 

İçinde 

Bir tek ben, 

Yüreğimle 

Ve içindeki sen 

Dönse/m ne çare 

Kalbe varmak 

O 

Kadar kolay mı sandın 

Şu hiçliğin çerçevesinde... 

* Berlin, 04.05.2020 *