Hiçliğin Körfezleri

Ey güzellik 

Kendimi kelimelere hapis ettim artık Dokun/a/mayınca yüreğin yüreğime 

Suküte de müracaat ettim 

Ondan da bir hayır 

Yok, 

Ne bir ses var nede bir hoşça kal,  

Bilemem 

Neyin 

Gazabına uğradım 

Zamanın mı mekanın mı, 

Ne fark eder 

Öyle de yoksun böyle de yoksun 

Çile çekmekmiş kaderim, 

Güle ağlaya 

Bende çekiyorum işte, 

Gün gün değil 

Ki 

Zaman/ın kaçkını 

Yokluğunu sensizliğime adamış 

Kuş bakışı baksam da 

Ne gezer 

Yok yok 

Yine yok, 

Dert çemberine benziyor 

Hayat 

Sevmeye durmayasın bir kere 

Cümle alemim bir niyaz, 

Odaklanmış 

Kalbe, 

Sesi 

Sayıklıyor ismini, 

Avunmak 

Serzeniş teselliye 

Tutunmak gökyüzüne 

Mavisiyle göz kamaştırıyor, 

Daha ne kaldı ki 

Geriye 

Bekliyorum nefes olsun 

Soluğun cebrinde 

Sen nerde ben 

Nerde 

Hiçliğin körfezlerinde... 

* Berlin, 30.04.2020 *