Hierapolis

Yerin altından sesleniyorum size

ey şehir halkı

Havarisi çarmıha gerilmiş

kayıp insanlığı arıyorum

Kelimelerimi

gün yüzüne çıkaracak bir kantoda

buluyorum seni

İçselliğim

Herkes dışavurumları ararken

seni arıyorum

kayıp kelimelerimde

Tenimde

iğne ucu delikler buluyorum

Eğilip baktığımda

yivli mermer sütünlar

Ve hücrelerim

karşılıyor beni

İçimdeki tarihi kenti selamlıyorum

İki uyku arasında

senli rüyalar görüyorum

Hierapolis

Antik düşüncelerimin başkenti

Denizleri köpürtüyorum

Bir çamaşırı çitiler gibi

seni her düşündüğümde

Düşündüğümde seni

Simit satan arabaların yanından geçiyorum

Susamları toplayıp şehre bölüştürüyor martılar

Herkese yetecek kadar mutluluk buluyorum simitçinin sesinde

Sonra silkinip bir çamaşırı asar gibi asıyorum hayallerimi

Kocaman şehirlerin en mavi göğüne

Sahi bombaların atıldığı şehirlerde de mavi midir gök

Sormadan edemiyorum

Mutluluk omuzlarımda bir yük

Tenime atılmış her çentik kanıyor

çocukları düşündüğümde

Denizleri köpürtmek yetmiyor

Umudu bombaladılar Hierapolis

İçimde ölen binlerce çocuk

Elleri ve yüzleri tozlanmış hepsinin de

Bir fırça darbesi yetecek tozları süpürmeye

Bir havarinin sesiyle

nice ölü şehirleri diriltmeye

Hayır 

martıların bir suçu yok

Bu işte

Bir kıyamet

İnsanlık;

yerin dibinde