Hikaye İnanç

Adını sen koy;hikayenin aslına...
Öyle basit bir cümlede olmasın hani
Tek taraflı aşk gibi
Başlasın inanç yıkımları
Belki gelip geçicide olsa bu hayat,inandığım her şeyden vazgeçmesini
öğretti bana..
Tıpkı sana duyduğum aşk gibi.
İhanet ile yıkadığın bir düş penceresinin kırık dökük camları ile çiz kalbimi..
Çünkü o bana bıraktığın yalnızlığın izleri.
İnanma!!ben gelir tekrar seni seviyorum der'im belki...
İnanma..!! Demir atarım belki yine gözlerinde..
inanma.!!. Senli rüyalara dalarım belki..
İnanma..!!
İnanma..!!
Aska ihanete karıştırdığından beri girdap oldu geceler
Sessizliğiyle içine çeker oldu yansızlığın,
Düş kırıklığının...
Ardından can kırıkları kaldı avuçlarımı dolduran..!!
Ne desem ki ben..Kaç kere inandığım dindi bu..
Kaç kere değiştirdim ben,kaç kere seni sevdim..
İnanmadıkmı..
Ben üzerimde yalnızlık paltosuyla volta atarken kalbindeki ceza evinde..
Hükmümü giydim binkere,bin cefa ceksemde..
Hoşçakal..
Der giderim..!!
Unutma... Hoşça''kal''...der giderim..!!
Uzatmadan şimdi.