Hilaf

Hani çiçekler açacaktı ömrümde

Sen gönlümün yalancı baharısın

Yaprak gibi düştüm ya önünde

Sen şu kalbimin kırık kanadısın

Yar deyip de basmadın bağrına

Merhemi de olamadın ağrıma

Bilmem çıkabilir miyim yarına

Sen gönlümün kimsesiz mezarısın

Bir meçhuldedir yüreğim, bilinmez

Ayrılık alın yazısı mıdır, silinmez

Aşkın kuyusuna yarsız inilmez

Sen gönlümün kopan bağısın

Sen varsın çektiğim her cefada

İçmem senden, su olsan Kerbela’da

Adım geçer bir gün okunun selada

Sen ölen umudumun tek celladısın

Baharıma karayı çaldın, değil haki

Sen gitsen de acın kaldı bende baki

Geçer gider desen de bu sızı illaki

Sen sol yanımda bitmeyen sancısın

Hani çiçekler açacaktı ömrümde

Hani baharlar esecekti gönlümde

Hani yanımdaydın son günümde

Sen inandığım en güzel hilafısın