Hilal
Adamın öfkesi
Sesine yansımıştı
?Hilal' diye
Haykırdı göğe...
//Ay titredi
Telaşlandı yıldızlar
Yardıma koştular hep birlikte...//
İncecik
Ufacık tefecikti Hilal
Yüreği hopladı
Uzun zamandır uğramıyordu ki evine
Yine yolunu mu şaşırmıştı
Bu defa
Kararlıydı
Avuçlarına topladı gözyaşlarını
Tüm geçmişini
Damıtılmış maviyle yıkadı...
Ağır ağır indi merdivenlerden
Lal düştü
Kırıldı dilinden
Dikildi karşısına son kez
Geleceğini etrafa saçtı birden...
Son sözler ister istemez kırıcı oluyor çoğunlukla..Doğru mu yanlış mı tartışılır tabii..
"Avuçlarına topladı gözyaşlarını"
Kırılmışlığın en hüzün hali..
Sevgiler Değercim👍
masal tadında idi şiiriniz..okudum..içinde bir yaşanmışlık var gibime geldi, sahi..ve hele ki imgeler ustaca kullanılmış..bir de damıtılmış mavi ile tüm geçmişi yıkamak var ki / ifadesel olarak.....adamın öfkesi bu bağlamda sevgiye dönüşür umarım..saygılarımla