Hiroşima

?' Gelinlikleri serdim cesetlerine
Evlenecek olanların
Yetişemedi hızlarına elim, kalemim
Ölüme böyle tez varanların''

Büyük kanatlı kuş
Süzüldü Hiroşima ya
Gökyüzü açıktı,
Bulutlar masum

Anladı iyi kalpli, beyaz kanatlı melekler
Kıyamet yaklaşmıştı
Ama çok geçti artık
Onlardan önce Azrail
On binlercesinin canını almıştı

Sesi çok kaba-caydı küçük oğlanın
Yırtıcıydı kolları,
Yakıcıydı elleri
Tüm haşmetiyle yayıyordu
Kötülüğün izlerini
Nerede insan, bitki, böcek bulsa
Kasıp, kavuruyordu
Nerede dün, bugün,yarın varsa
Artık yok oluyordu

Bir anda yok olup gitti insancıklar
Son nefesleri veremeden
Son nefes diye tabir edilen ölümün
Farkına bile varamadan

Sonra silindi gökyüzü
Ayrıldı mavi renginden
İnsanoğlunun yarattığı dünya
Utanacak hale geldi güneşten

Çok sonraları geldi yakamoz
Çok sonraları ekildi tarlaları
Mevsimlerine kavuştu kiraz
Hüzne rağmen mutlulukları
Yaşanılır oldu biraz biraz

Senin, benim, bizim,
Yaşamadığımızı yaşadı,
Görmediğimizi gördü Hiroşima.
Ölümü farklı tattı
Baştan ayağa
-yakılan bir ağıttı Hiroşima

Ne kaldı Hiroşima, Nagazaki'den geriye?
Bir büyük kayıp,
Sonrasındaysa zafer.
Böylesi muzaffer bir kumandanın
Altın çağı'dır artık ayıp?

Ne verdi Hiroşima'ya dünya?
Mavi deniz,
Masmavi gökyüzünü
Ve yeryüzünü verdi
Birde, utanılası tarihinden
Talihin en kötüsünü

?'Heyhat
Kaçıyorum geri kalanından dünyanın
En kuytu evrenine''

Orada saklayacağım düşlerimi
El değmemiş sözlerin dizgilerinden
Doğuracağım bakire şiirlerimi

Tertemiz bir sabahtan
Ay gibi gelecekler doğacak
Böylesi bir dünyanın gelinlikleri
Orada gelinlerini bulacak...

Şimdi yakıyor ağıdı dilimi

Çoğu gitti azı kaldı insanlığın
Ben dile getiremiyorum,
Lakin, dile getireceklere bıraktım tarifini.