Hocam

........................İSKENDER ÂŞIK'A

Hala başımda mı bilmem ki başım,
Beynim çalışmıyor, durdu be Hocam.
İçime tuz gibi akan gözyaşım,
Kalbimi sızlatıp burdu be Hocam.

Heyhatlar la geçen gençlik çağları,
Çözdükçe dolaşan dostluk bağları,
Ağrılı sırtımda Ağrı dağları,
Beni yokuş yokuş yordu be Hocam.

Kusur işletenler kusura baktı,
Mihnet zincirini boynuma taktı,
Yanar dağlar gibi şu gönül tahtı,
Ateşti, volkandı, kordu be Hocam.

İpe un serenin, varken yokları!
Yıkılan umudun derin şokları,
Muhannet balyozu, kahır okları,
Beni can evimden vurdu be Hocam.

Bizi bilmeyenle bilenin farkı,
Ya bölme, ya çarpma, ya eksi, artı,
Felaketle dönen feleğin çarkı,
Önüme tuzaklar kurdu be Hocam.

Sızlatma yaramı, ne olur yeter,
Ağzımı açmadan dumanım tüter,
Dünyamı hiç sorma, kabirden beter,
Yaşamak ölümden zordu be hocam.

Üretip paylaşmak bütün cürmümüz,
Bu yüzden çileli geçti ömrümüz,
Yaralı olsa da, bizim gönlümüz,
Öksüz duyguların, yurdu be Hocam.


1996