Hohlandım Sana
son aşama da
durgunum seni düşündüğümde
durgunum sağıma soluma selam verdiğimde
durgunum Seccade'ye giderken sıcak alnımda
ellerin
son aşama da
Allah'ım koynundayım
sevgi ve barış içinde
bir lağım faresinin yavrusuna
Allah'ım sonsuz şefkâtimle uzanmaktayım
son aşama da
bunların söyledikleri uymuyor
Puzzle Cennet'ine
Allah'ım bunlar çırılçıplak koşuyor
hadi ben deliyim
bu salaklar neyi alkışlıyor
son aşama da
herkes kendine pay çıkarıyor
oysa ben Seccade'deyken
sırtımdaki ölüler diriliyor
dudaklarında bir tebessüm var
toprağın parmak uçlarından
muson meyvaları rengarenk doğuyor
son aşama da
eteğimin ucundan tutuşturuyor
Allah'ımın berrak Mum'u
omzuma bir şaplak gibi dokunuyor
sağanaklardayım
ve sonundayım insan yolculuğumun
bu yürek benimse ki benimdir artık
eriyor
ve benim nefesimdendir o ağaç
ne yapsanızda üzülmez artık Marsık...
Ne yapsakta kor alevler-duman sonunda üzülmeyecekler elbet.Yangın tende,bedende,zatın kendinde... -Herkez önce hataları,günahları,yalanları ile mil be mil yol katederken en sonunda gidilecek rayiha ne tez unutulur. -Oysa ki ilahi adaletin tecellisi yalnızca son yolun sonundadır..
-yine düşüncelerimi benliğimi zorlayan ama sounda çözümüne kısmen de olsa varabildiğim o nefis şiirlerinizden birinde zevkle konakladım. -her daim kaleminiz yüreğiniz asla incinmesin efendim