Hoş Geldin Hayat

Sensizliği yazdım güneş batışlarında akşamlara
Yalnızlığın boynuna ilmek değip astım gece karanlıklarına
Güneşle uyandım sensiz geçen dünden senli yarınlara
Bir tutam umutla az biraz mutluluk avuçlarımda
Yüzümde garip bir gülümseme
Yüreğimde ördüğü kozasından çıkan bir kelebek
Sahi nasıl girmiştin sen oraya
Nasılda dağlamıştın ilk zamanlarda
Değdiğin her yerden fışkıran bir yara
Acılar ve hüzünlerle beslenip nasıl örmüştün saf ipekten bir koza
Bir günlük hayat için deyermiydi bunca çaba
Bu ne hırs, bu ne inat, bu ne azim...
Anlam verememiştim oysa yüreğimde büyüttüğüm
Zamanı mı gelmişti, yoksa zamansız mı gelmiştin kanat çırpışlarınla
Gelişinle açan rengarenk çiçeklerde bir tesadüf olabilirmiydi
Bir günlük ömürde bin tırtıla gebe kalabirmiydi bir hayat
Ve bin tırtıl bitirebilirmiydi yüreklerdeki bütün acılarla hüzünleri
Örebilirmiydi en saf, en yumuşak ipekten yürekleri
Ve kozasını yırtıp çıkabilirmiydi bin kelebekle bin hayat bir kelebekten
Hoş geldin kelebeğim, hoş geldin baharıma
Bırak yüreğimi, kon hadi avuçuma
Bırak bin tırtıla hayat verip bin kelebeğe can vermeyi
Sen yoksan neyleyim sensiz bin kelebeğin vereceği hayatı
Kon hadi avuçuma, biz geceyi bekleyelim
Gece gelip vakit tamam olduğunda, can verip biz.. bir başka hayata