Hoş Geldin Şehr-i Aşk

Büyük şehirlere aşk küçük gelir diyordu biri/leri..
Ne de haklı, çok geç anladım.
Herkesin ailesini kurup evcilik oynadığı o koca koca şehirler de
Bir başınayım / bir başkayım şimdi,
Ailemden uzak, aile olmaktan daha da uzaktayım.
Yine de umut etmek, sabretmek,...beklemek ne zor şey!
Nefessiz kaldığım şu silik, şu solgun... kocayan şehirlerde
Yalnızlığı(mı)n boynunu büküp
Koynuna anadan üryan çörekleniyorum ben de.
Uzadıkça gece, kandillerini söndürüyorum, vurgun yemiş koca şehirlerin
Tüm aileleri geride, bir bir dışar(ı)da, dışında bırakıyorum
Yaşanmışlıkların, yaşananların ve yaşamın
Kapatıyorum kapımı, kilit üstüne kilitler vuruyorum kaçak düşlerime
Kelimelerin raksında döküyorum, çiseleyen gözyaşımı.
Tüm zarafetine diz çöktürüp, birer ikişer içiyorum kaybolan şehirleri
Yine de zafer naralarını atıyor mağlubiyetine inat kocamış şehirler.
Gülümsüyorum o nahoş haline acıyarak.
Büyüyor şehirler, can çekişiyor aileler
Ve ille de aşk o büyüdükçe küçülüyor mesafeler!
...
Selam çakıp geceye, nöbet tutuyorum eskimiş zindanlarında şehirlerin
Ve zaman denen merhuma diyorum ki;
"Geç!" (Çok geç!)
Bir an önce sen de geç bu şehirlerden
Geç ki herkesin ailesine döndüğü/döndürdüğü yollarımı/yolları aç!
Aç,
Aç ki (ben de aileme) kavuşayım.
...
Nefes alamıyorum!
Sorgusuz dönüyor günler birbirine, bükülmüş belinden şehirlerin
Kamburu çıkıyor yoruldukça ve yordukça
Kır armaya yüz tutmuş saçlarını savuruyor bezginliğini atarcasına üstüme
Rengarenk perdelerini aralıyor en müstehcen/en masum evlerin
Öylesi davetkâr çağırıyor ki beni: Gel!
Bataklığa bulaşmış yollarına aldırmıyorum,
Işıl ışıl donatıyor nasılsa her bir köşesini
Belli ki kocamışlığının aldatmacısında göçürüyor kendine böyle böyle beni
Süzüm süzüm süzülüyor nazlı bir gelin gibi önümde,
Eskittikçe kocayan, kocadıkça çoğalan şehirler
Ardı sıra kan revan, ayıklıyor hayattan beni/seni/herkesi!
Ekliyor işte aşkı heceleye heceleye umuma açık yerlere
Ucuzluğu da burada başlıyor, paha biçilmez büyük şehirlerin
Temelinden sarsılıyor aileler...
Ölüyor bebekler...
Bunca aymazlığın konakladığı darmaduman edilmiş şehirler de
Kumbarama suskun insanlar biriktiriyorum ben de
(Direniyorum, direniyorum...)
...
Sigaramın dumanında tellendirdiğim şehirlerdeyim şimdi
Nefes alamıyorum!
D/aralıyorum yalnızlığım(ı)a
Ve "HOŞGELDİN" büyük şehirlere küçük gelen aşk(ım).
Hoş Geldin Şehr-i Aşk!
Hoş geldin.