Hoş Kal İki Gözüm

Adımlarıma toprak kokusu siniyor,
Gurbetine yol alırken
Çamura bulanıyor gözyaşlarım
İşgal edilmiş bir hayatın enkazı sırtımda taşıdığım
Mezarlar geçiyorum üstü açık
Göğsümden sızan yas
Doyuruyor eşkıya bakışları
Adım adım ölüyorum
Vakit çoktan doldu sevgili
Geldiğim iz de...kayboluyorum

Şehir gri tuval
Kirpiklerinde uyutuyor bulutları
Büyüdükçe büyüyor matem
Bir fırtına kopuyor sessizliğin kucağında
Ağlıyor şehir son ses
Ve sen...

Islık sesine karışıyor sesin
Canhıraş...
Uzansam...Kördüğüm

Yalnızlığına rehin bırakıyorum gözlerimi
Söyleyemediğim her sözcük
Dudaklarımda müebbet yemiş mahkum
Alelacele bir veda bu benimkisi
Anlasana sevdiğim!
Korkuyorum...

Sûr un nefesi dokunuyor yüzüme
Mahşer omuzlarımda
Sendelesem...cehennem

Vakit tamam
Kapına ömrümü koyuyorum
Hoşça kal iki gözüm, hoş kal
Gidiyorum...


26.08.2010

'Şiirime güzel yorumuyla eşlik eden sayın Bilal Bütün beyefendiye teşekkür ve saygımla...'