Hoşça Kal Gülüm...

Alışık değilim gülüm böyle sevmelere
İçimdeki yangın söneli bin asır oldu
Artık ne seni sever bu deli yürek, ne kendini
Hoşça kal gülüm, savurma kalan küllerimi...

Korkuyordum, gece çalan saçlarına dokunmaya
Korkuyordum, gül misali ellerinden tutmaya
Korkuyordum, orman gözlerinde kaybolmaya
Hoşça kal gülüm, çalma yarım kalan aklımı...

Biliyorum, hiç sevilmedi bu garip yüreğim
Hep sevdi, hep yandı, hep kanadı
Her kalp atışta yitik sevdam büyür içimde
Hoşça kal gülüm, kısık sesim olma benim...

Artık,
Saçlarını tel tel koparıp başucuma koymayacağım
Sen kokan ne varsa giderken bıraktığın
Artık ellerime, yüzüme, gözlerime sürmeyeceğim
Hoşça kal gülüm, bırak hasret kokayım...

Şimdi!
Topla saçlarına döktüğüm binlerce yıldızı
Artık yakamozunda değilim senin
Korkma, korkma düşmem gözlerinin denizine
Hoşça kal gülüm...
Hoşça kal...
Bitsin artık her ne koyduysan adını...