Hoşçakal
dikenli yolların battı gözlerime
kör oldum
.
fitilsiz çıralarım söndü
mehtap hiç odama vurmadı
bin yıldız birden aktı
senin gözlerin görmedi
seni kaybettiğim geceydi
kaf dağındaydın
seni aradım
haramilerin meclisindeydin
anahtar deliğinden gördüm
kapıyı çalam dedim
cesaretimi yolda kaybetmiştim
sözüm bitti
ödünç istedim
vermedin
gözlerim yüreğine akıyordu
durdur dedim
önüne bent kurmadın
kamburuma dağların yıkıldı
el atmadın
sözlerimin bittiği yerde
sen vardın
ama ben tükenmiştim
hoşça kal
hoşça kal
hoşçakal çoban yıldızı
aralık 2004
uzun bir aradan sonra sayfanızda şiir okumak hoş bir duyguydu
tebrikler şiir dostu
ilham perilerin bol olsun .👍
ama ben tükenmiştim hoşça kal hoşça kal hoşçakal çoban yıldızı
güzel dizeler kutlarım şiir dostu
saygılarımla
ama ben tükenmiştim hoşça kal hoşça kal hoşçakal çoban yıldızı Anadolu insanı çağlayan pınarlara benzer.Onun akışını engellemek zordur.Gidiyorum derken döneceğini düşünmemek safdillik olur.Anadolu çağlayan ırmaklara benzer.Sonsuzluğa çağlayarak akar.Aktığı denizler asla dolmaz.O temiz sular berraklığını geçip gittiği ovalardan alır.Şairde söz mü biter.Sonsuzluğun younda yürüyenler yollarına ebediyen devam ederler.Gönül dostunun ırmakları ebediyete kadar akıp gider.O akar ırmaklarda çakıl taşları olmayı isterip.Sular akarken taşları dürtsünler.Taşlardan toprak olsun.Topraklar ise umut.Yüreğinin içini okudum sevgilli dost.Bazı cümleleri tam çözemesem de.Sevgi ve saygılar değerli dost.😙😙😙😙😙😙😙
ama ben tükenmiştim hoşça kal hoşça kal hoşçakal çoban yıldızı
Gidişler herzaman arkada hüzün bırakır. Duygu yüklü şiirinizi kutluyorum efendim.