Hoşçakal

Eğreti bir tebessüm değildin ki sen
Dudaklarım da
Bütün gitmeler yalandı
Kalmalar imkansız
Susmalar ölüm
Mayıs kokan yağmurlarda

Sakıncalı cümleler türeten akşamlarda
Tutuklu şiirlerimin
Cezaeviydi gözlerin
Ağlamanın yasak olduğu zamanlarda

Sabah şafaklarına ismini vermiştim
Kızılı kendimden bildiğim
Sarısı anlamsızca huzur
Kokusu bahar
Yemyeşil bir denizin ortasında

Durabilirdim avuçlarında yıllarca
Kan ter içinde ve asi
Yorgun bir bedenin
Ağrılarıyla mutlu
Ölüme kadar dik
Ama
Kanardı sözlerin
Dayanamazdım
Serum sonrası sigara molaların da

Kalamazdım işte öyle mavi
Kalamazdım solarken gözlerinin rengi

Senden önce gidecektim zaten
Mevsimler bir sıra devrilecekti
Ama bir daha Eylül gelmeyecekti
Saçlarımın sarısına