Hoşçakal Ey Sevgili

Ben sana hiç kızmadım ki
Kızgınlığım öfkem hep kendimeydi
Ben seni severken yüz üstü bırakmana değil
Sevgimi anlatamadığımaydı
Ama öfkeyle gururu hep senden uzak tuttum
Hayalin aklıma gelince herşeyi unuttum
Kızgınlığım hep kendimeydi ,
zararım çevreme
Birgün sordum kendi kendime
Onların suçu ne ?
Cevap bulamadım suallerime
Anladımki yenilmişim hislerime
İçerimdeki aşkmı , nefretmiydi ?
Beni böyle tetikleyen...
Hayalinmiydi , gözlerinmiydi silinmeyen ?
Hiç bilemedim
Ama artık yoruldum
Mutluğu uzaklardan beklemekten bezdim
Ama senden vazgeçmeyi hiç beceremedim
Sensizliği kendime öğretemedim
Kendi kendime öfkelendim
Seni içerimde intihar edemedim
Yani seni hep sevdim
Öfkeyle gururu gereksizler bölümüne ekledim
Herşeye inat ben içerimdeki seni seçtim
Her daim kendi kendime öfkelendim
Sana beni ifade edemedim
Seni sensiz yaşamayı seçmemeliydim
Şimdi böyle çelişkiler içindeyim...
Unuttum , unutmadım
Unutuldum, unutulmadım
Gerçi sen benim bu dünyaya sığmayan sevgi dolu yüreğimin sahibi , beni hiç tanimadınki !
Biliyorum sende ne bir resmim ne de bir cismim var
Sadece arada aklına gelen ismim
Beni zaten bilirsin !
Ben...
Bende kalan tek bir resim ve hiç gitmeyen hayalinleleyim
Hoşçakal ey sevgili
Ya da merhaba hayali