Hoşçakalın

bir hoşçakalın ardından
bütün sokaklar griye bürünür
bütün sesler senden uzaktır
kendine en yakın olduğun andır

bir hoşçakalın ardından
rüzgar sallar evlerın pencerelerini
senden uzak duran gölgen yakınlaşır
yalnızlığın sana en yakın olduğu andır

bir hoşçakalın ardından
acı kirpiklerinde bir damla olur
seyredersin kendini aynalarda
kendine üzüldüğün tek andır

bir hoşçakalın ardından
başlamıştır içindeki yolculuğun
kelebekler kadar kısa ömürün
kozadan çıktığı andır

bir hoşçakalın ardından
yaşamın kimseyi teğet geçmediğini
başka bahar için yaprak dökümünü...
anladıgın andır