Hoşçakalıyorum Ellerinde Sarya / Sarya - I I I

Zamanın daralan buğusunda, ismini duydum Sarya
Ve fısıldayışında rüzgarların usulca
Yarım bırakıldı elveda susuşu ellerimiz
Ayrılık çemberindeki tüm erken kavuşmalara
Sessiz bir kayboluştu oysa taşıdığımız


Gövdendeki barikatına koyarken bir sevda daha
Gözlerinin namlusunu doğrulttuğun yalnızlığının
Çoğalıyordu uğultulu gülüşleri, sevecen çığlığında
Uyanıyorduk kirpiklerimizin utangaç mevsiminde
Acılar çoktan bırakmıştı iklimini, iklimimize


İçinde beklettiğin sancılı kalabalıkların
Yüreğinin telleriyle devrik bir türkü oluyordu
Kendinden göç etmiş, vuslatsız mavi sabahlara
Ellerin taşlanıyordu acınası ihanetlerle
İsmini kaybetmiş sağır sokakların, eskici zamanlarında


Biz her yeni yaşama güneşler çağırmıştık Sarya
Ömrümüzü kundaklayan şu duvarlar kalksın diye
Dilimiz, dilimize öksüz bir merhabaydı aslında
Biraz tanıdık, biraz yabancı sevişmelerle
Ölüm katıyorduk izini sürdüğümüz gülüşümüze


Başaklar boy verir, ayçiçekleri doğardı gecelerimize
Hanımelleri açar, çocuklar zerdali toplardı
Ayak seslerinde dönerdi, dünya dediğimiz işkencehane
Bilirdik şafağın yeni sahipleri onlardı
Ah çocuklar, ne kadar da yabancılardı kendilerine


Artık vakit ne uzun, hayat ne de dar Sarya
Yıllanmış beyazlarımı giydirdim ütopyamıza
Sana el değmemiş, upuzun bir veda bırakıyorum
Ağlıyor, gülümsüyorum aldırma sen bana
Yaklaşan her saniye ismini yutkunsamda


Ellerin var şimdi sımsıkı, bileklerimde
Birazdan boynuma geçirecekleri ipin yerine
Gözümden savurduğum yağmurlar ıslatmasın seni
Çünkü mutluyum, Hoşçakal'acağım ellerinde
Sen unutma beni, kaldığım sende




Irmak - Ağustos / 2012